Lieve iedereen,

ik weet dat ik het elke keer zeg, maar de tijd is zo, zo, zó snel gegaan. Ik heb alweer een tijdje terug mijn terugvlucht geboekt. 14 Juni kom ik dan eindelijk naar huis, nog één maandje! Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt geweldig hier. Maar soms ben ik dit hele Au Pair gedoe gewoon eventjes zat. Je moet continu voor 2 denken: ik moet me aankleden, maar Christian ook. Er moet 2 keer tanden gepoetst worden, ontbeten, oh ja en hij moet óók voldoende drinken, en fruit. Laatst heb ik mezelf erop betrapt dat ik het huis verliet om naar school te gaan zonder schoenen aan. Ik heb veel met andere Au Pairs gepraat en hun verhalen gelezen, maar bij iedereen is het wel hetzelfde. Hoe leuk de stad, de vrienden of de kindjes ook zijn, zodra het einde in zicht is verlang je alleen maar naar huis.

Ik ben de laatste weken echt overal en nergens geweest. Begin april ben ik met 2 Au Pairs naar Marokko geweest. Super om eens mee te maken, en die cultuur te ontdekken. Maar vergeleken met de geweldige steden in Andalusië ben ik toch wel blij dat ik hier zit! Wat ik heb gezien van Marokko, en ik geloof dat de rest van het land wel redelijk vergelijkbaar is, was arm. Nou ja, voor wat ik als Nederlander arm vind. De straten zijn smal, vies. Hoewel bijna iedereen wel een, tja, “woonruimte” bezit, leeft iedereen op straat.

Verder ben ik de week daarna met Fred naar Cádiz en Tarifa geweest. Cádiz heeft een geweldig centrum maar is echt minuscuul, kwamen we daar achter. Het casco antiguo (oude centrum) van Tarifa is niet echt indrukwekkend, maar het strand is wel echt heel chill. Het zand is heel fijn, zacht en wit. Het strand staat vol met strandtenten en iedereen is er aan het surfen en kitesurfen. Binnenkort, in ieder geval voor ik weg ga, ga ik nog met een paar Au Pairs naar Tarifa om zelf te surfen.

Alweer bijna 3 weken terug zijn mijn tante, oom, neefje en nichtje bij me op bezoek geweest. Super leuk om hun weer te zien. Ik ben met hun nogmaals naar Ronda en Sevilla geweest, waar het, omdat het hoger ligt, opeens stukken kouder was. Hier stijgt de temperatuur de laatste tijd makkelijk boven de 30 graden uit. Ik heb afgelopen januari Sevilla al bezocht, maar omdat dat toch wel mijn favoriete stad van Andalusië is, wou ik het nog een keer bezoeken. In Sevilla is een geweldig plein genaamd Plaza de España. Omdat deze in januari gesloten was toen ik hem wou bezoeken, wou ik er nu graag heen. Toen we daar aankwamen stonden er een paar bewakers voor de poort. Ik ging naar een van de bewakers toe en vroeg wat er aan de hand was, waarom we niet naar binnen mochten. Hij antwoordde: Porque va a llover y nevar (omdat het gaat regenen en sneeuwen). Ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had en dat hij eigenlijk regen en wind zei. Even later reden we Sevilla uit, de bergen in richting Marbella. In de verte zagen we de bergen die diezelfde ochtend nog groen waren, compleet wit gekleurd. Het begon te regenen, de regen ging over in hagel en de hagel maakte plaats voor sneeuw. Daar zit je dan, begin mei in Zuid-Spanje, midden in de sneeuw. Hoe dichter we bij Marbella kwamen, hoe groener het weer werd, tot we uiteindelijk weer aankwamen bij het zonnetje met 20 graden.

Vorige week maandag ben ik op weg naar school aangereden door een auto. Gelukkig heb ik er zelf weinig aan over gehouden, behalve flink wat blauwe plekken en schaafwonden. De deuk in de auto en mijn fiets zagen er slechter uit. Ik ben blij als ik weet in Nederland kan fietsen, waar ze fietspaden geen overbodige luxe vinden.

Met Christian gaat alles nog steeds goed. Het is en blijft een lief jochie. Ik ben volgens hem nog steeds zijn best friend eva, ondanks hij eigenlijk niet eens weet wat ik hier in huis doe. Ik ving laatst een gesprek op tussen hem met zijn schoolvriendinnetje Laura: L: Quién es ella? C: Robin! L: Pero, quién es Robin? C: No sé, es Robin. L: Es tú hermana? C: No. L: Es tú mami? C: Nohooo, es Robíííín!! (Vertaling voor oma: Wie is zij? Robin. Maar wie is Robin? Dat weet ik niet, ze is Robin. Is het je zus? Nee. Is het je mama? Nee, ze is Robin!). Het arme ding haha.

Het weer is de laatste tijd echt heel erg fijn, hoewel het af en toe wel héél erg warm kan zijn. Ik hoop dat het weer in Nederland ook een beetje beter begint te worden, vooral halverwege juni ;). Hopelijk blijft er dan nog iets van mijn veel te bruin gekleurde huidje over

Ik ga er nu maar weer eens vandoor, Chris moet zo weer opgehaald worden van zijn muziekles. Nog 4 weekjes, ik ga er van genieten, en daarna kom ik jullie weer vergezellen in Eanske. Ik mis jullie!!

Dikke kus, mij