The Countdown Begins

Lieve iedereen,

ik weet dat ik het elke keer zeg, maar de tijd is zo, zo, zó snel gegaan. Ik heb alweer een tijdje terug mijn terugvlucht geboekt. 14 Juni kom ik dan eindelijk naar huis, nog één maandje! Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt geweldig hier. Maar soms ben ik dit hele Au Pair gedoe gewoon eventjes zat. Je moet continu voor 2 denken: ik moet me aankleden, maar Christian ook. Er moet 2 keer tanden gepoetst worden, ontbeten, oh ja en hij moet óók voldoende drinken, en fruit. Laatst heb ik mezelf erop betrapt dat ik het huis verliet om naar school te gaan zonder schoenen aan. Ik heb veel met andere Au Pairs gepraat en hun verhalen gelezen, maar bij iedereen is het wel hetzelfde. Hoe leuk de stad, de vrienden of de kindjes ook zijn, zodra het einde in zicht is verlang je alleen maar naar huis.

Ik ben de laatste weken echt overal en nergens geweest. Begin april ben ik met 2 Au Pairs naar Marokko geweest. Super om eens mee te maken, en die cultuur te ontdekken. Maar vergeleken met de geweldige steden in Andalusië ben ik toch wel blij dat ik hier zit! Wat ik heb gezien van Marokko, en ik geloof dat de rest van het land wel redelijk vergelijkbaar is, was arm. Nou ja, voor wat ik als Nederlander arm vind. De straten zijn smal, vies. Hoewel bijna iedereen wel een, tja, “woonruimte” bezit, leeft iedereen op straat.

Verder ben ik de week daarna met Fred naar Cádiz en Tarifa geweest. Cádiz heeft een geweldig centrum maar is echt minuscuul, kwamen we daar achter. Het casco antiguo (oude centrum) van Tarifa is niet echt indrukwekkend, maar het strand is wel echt heel chill. Het zand is heel fijn, zacht en wit. Het strand staat vol met strandtenten en iedereen is er aan het surfen en kitesurfen. Binnenkort, in ieder geval voor ik weg ga, ga ik nog met een paar Au Pairs naar Tarifa om zelf te surfen.

Alweer bijna 3 weken terug zijn mijn tante, oom, neefje en nichtje bij me op bezoek geweest. Super leuk om hun weer te zien. Ik ben met hun nogmaals naar Ronda en Sevilla geweest, waar het, omdat het hoger ligt, opeens stukken kouder was. Hier stijgt de temperatuur de laatste tijd makkelijk boven de 30 graden uit. Ik heb afgelopen januari Sevilla al bezocht, maar omdat dat toch wel mijn favoriete stad van Andalusië is, wou ik het nog een keer bezoeken. In Sevilla is een geweldig plein genaamd Plaza de España. Omdat deze in januari gesloten was toen ik hem wou bezoeken, wou ik er nu graag heen. Toen we daar aankwamen stonden er een paar bewakers voor de poort. Ik ging naar een van de bewakers toe en vroeg wat er aan de hand was, waarom we niet naar binnen mochten. Hij antwoordde: Porque va a llover y nevar (omdat het gaat regenen en sneeuwen). Ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had en dat hij eigenlijk regen en wind zei. Even later reden we Sevilla uit, de bergen in richting Marbella. In de verte zagen we de bergen die diezelfde ochtend nog groen waren, compleet wit gekleurd. Het begon te regenen, de regen ging over in hagel en de hagel maakte plaats voor sneeuw. Daar zit je dan, begin mei in Zuid-Spanje, midden in de sneeuw. Hoe dichter we bij Marbella kwamen, hoe groener het weer werd, tot we uiteindelijk weer aankwamen bij het zonnetje met 20 graden.

Vorige week maandag ben ik op weg naar school aangereden door een auto. Gelukkig heb ik er zelf weinig aan over gehouden, behalve flink wat blauwe plekken en schaafwonden. De deuk in de auto en mijn fiets zagen er slechter uit. Ik ben blij als ik weet in Nederland kan fietsen, waar ze fietspaden geen overbodige luxe vinden.

Met Christian gaat alles nog steeds goed. Het is en blijft een lief jochie. Ik ben volgens hem nog steeds zijn best friend eva, ondanks hij eigenlijk niet eens weet wat ik hier in huis doe. Ik ving laatst een gesprek op tussen hem met zijn schoolvriendinnetje Laura: L: Quién es ella? C: Robin! L: Pero, quién es Robin? C: No sé, es Robin. L: Es tú hermana? C: No. L: Es tú mami? C: Nohooo, es Robíííín!! (Vertaling voor oma: Wie is zij? Robin. Maar wie is Robin? Dat weet ik niet, ze is Robin. Is het je zus? Nee. Is het je mama? Nee, ze is Robin!). Het arme ding haha.

Het weer is de laatste tijd echt heel erg fijn, hoewel het af en toe wel héél erg warm kan zijn. Ik hoop dat het weer in Nederland ook een beetje beter begint te worden, vooral halverwege juni ;). Hopelijk blijft er dan nog iets van mijn veel te bruin gekleurde huidje over

Ik ga er nu maar weer eens vandoor, Chris moet zo weer opgehaald worden van zijn muziekles. Nog 4 weekjes, ik ga er van genieten, en daarna kom ik jullie weer vergezellen in Eanske. Ik mis jullie!!

Dikke kus, mij

Soy muy ca... Oeps

¡Hola mis amigos!

Ik heb net pap en mam voor de laatste keer uitgezwaaid. Ja ja, nog 12 weken en dan sta ik weer met beide benen op Nederlandse bodem. Ze zijn hier 9 dagen geweest in een appartement een paar straten verderop.
Afgelopen weekend zijn we een dag naar Gibraltar geweest, waar de apen los rondlopen door de hele stad en over De Rots.
Op zondag ben ik met pap naar een voetbalwedstrijd in Malaga geweest, duidelijk op de verkeerde dag. Alle supporters liepen al een kwartier voor het einde van de wedstrijd het stadion uit omdat ze zo slecht speelden. Dit was dan ook de eerste keer dat ik ooit in mijn leven naar een voetbalwedstrijd ben geweest. Gewoon niet voor me weggelegd. Eens, maar nooit weer.
Woensdag ben ik met mam wezen paardrijden door de bergen achter La Concha.Voor diegenen die hier ooit komen is dat echt een aanrader. Hoewel ik zelf hele erge hoogtevrees heb en ik ook wel doodsangsten heb uitgestaan toen mijn paard tegen een andere aan het galopperen was, nog geen halve meter van een diepe klif, was het echt een hele mooie rit.

Ik zit nu ondertussen twee maand op school. Zoals altijd vond ik het de eerste weken leuk en zit ik nu weer verveeld voor me uit te staren in de klas. Hoewel ik de klassen nog steeds leuk vind hoor, maar 2 uur les duurt voor mij nu héél erg lang. Mijn Spaans begint wel steeds beter te worden maar ik maak nog steeds wel fouten, zoals buitenlanders die Nederlands leren ook doen. Zo heb ik een paar dagen terug in een gesprek tegen mijn leraar gezegd dat ik ‘heel erg geil’ was, in plaats van dat ik het warm had van het fietsen. Toen ik het zei dacht ik al meteen: kut.

Ik heb de afgelopen tijd een beetje uitspraken van Chris zitten sparen waarvan ik zelf smolt of heel hard om moest lachen. Hier zijn ze allemaal op een rijtje:
“Goodmorning princess”
“Christian, can you give me that plate?”“Robin, what is the magic word?”(Please)
“Robin, are you happy?”
Jonathan tegen Christian: “Say sorry!” Chris: “Sorry” Jonathan: “Mean it!” Chris: “Mean it”
“Save my lifeeee!”(hangend aan mijn enkels)
“I didn´t do it, so you did it.” (ongeveer 5 keer per dag, deze zeg ik ondertussen tegelijkertijd met hem mee, waar hij nog bozer van wordt)
Toen ik hem vroeg of hij alsjeblieft wou stoppen met aan me te hangen: “But I like you.”
Een nieuwe die bijzonder vaak achter willekeurige zinnen wordt geplakt: “…cause you’re my friend.” Voorbeeld: “I want to wear sunglasses as well cause you´re my friend”
“What happened with ketchup?”
En nog een aantal in zijn pogingen Nederlands te praten:
“Can you hier komen, alsjeblieft?”
“No, not gooien!”
“Can I go on your rug?”

De afgelopen weken heeft het voornamelijk alleen gestortregent, heel jaloers hoeven jullie in Nederland dus niet te zijn (hoewel het hier wel gemiddeld 20 graden warmer is). Maar goed weer is in zicht.

Een kus uit Spanje. Tot snel!

De mañana-mentaliteit

Hola chicos y chicas,

Spanje. Het land waar de mannen vrouwen nog ten dans vragen en er op staan je drankjes te betalen. Het land waar de vrouwen op stilettos achter kinderwagens lopen en waar kinderen aan een tuigje worden gehouden. Het land van de flamenco en paella, van de luie zondagen en de lange avonden, van de mañana-mentaliteit (maar toch op hun wenken (EN DAN WEL NU) bediend willen worden) Spanje, waar mensen nog 200 euro betalen om een stier (of mens, hangt er weer van af hoe goed de stierenvechter is) vermoord te zien worden.

Zelfs nu ik hier al bijna 4 maand woon, kan ik me nog verbazen over sommige dingen. Ook dat eten hier. Een beetje Spanjaard eet twee keer per dag warm, rond 3 uur ’s middags en 10 uur ’s avonds (na 11 uur is overigens ook niet uitzonderlijk). Als op en top Nederlander krijg je dat er bij mij gewoon niet in, dus ik zit nog altijd om 12 uur te lunchen en maak rond 6 voor mezelf avondeten.

Twee weken terug ben ik met Theresa een weekendje naar Madrid geweest. Er gaat van Marbella op vrijdag om 24:00 een nachtbus naar Madrid, dus die hebben wij toen genomen. Na 7 uur rijden zijn de ’s ochtendsvroeg aangekomen en slaapdronken op zoek gegaan naar een hostelletje om verder te slapen. Verder hebben we dus 2 dagen een beetje gesightseed en de zaterdagnacht aan een pubcrawl mee gedaan, wat wel heel grappig was. Maar ik zou jullie alle details maar besparen om deze blog nog een beetje interessant te houden.

4 februari ben ik dan ook eindelijk begonnen op de Escuela Oficial de Idiomas. Ik zit in een klas van zo´n 25 man. De studenten komen van overal over de wereld: Nepal, China, Polen, Syrië, Egypte, Denemarken, Duitsland, Amerika, Italië, Oostenrijk, Marokko, Hongarije, Zweden etc. etc. Gelukkig zitten er ook nog twee medehollanders in de klas. Het niveau ligt nog erg laag, een stuk lager dan wat ik in de 3 maanden voor de klassen begonnen heb geleerd, gewoon door hier te wonen (toen ik hier kwam kon ik nog net tot tien tellen, dus blijkbaar valt er veel te leren door gewoon te luisteren). De klassen voor hogere niveaus starten helaas pas in september, dus dat is een beetje te laat..

Over een paar daagjes zit ik alweer op de helft mijn reis. De tijd vliegt zo snel voorbij. Volgende week gaat Theresa, die in dezelfde week als mij is gekomen, naar huis. Wel jammer, maar gelukkig heb ik nog meer lieve vrienden hier gemaakt J. Aanstaand weekend ga ik met haar en waarschijnlijk Frederique, een nieuwe Nederlandse Au Pair in Marbella (heb ik leren kennen in mijn klas) naar Cadiz en later naar Tarifa, wat een surf walhalla schijnt te zijn.

Hasta la pasta en tot de volgende blog dan maar weer.

3 down, 5 to go

Lieve vrienden, familie en ander gespuis,

zoals ik een tijdje terug schreef dat ik er al 3 weken zat zit ik er nu al 3 maand. Ik heb nu nog iets minder dan 5 maand te gaan, maar ik wil voorlopig nog niet naar huis en de tijd gaat ontzettend snel. Hier hebben jullie weer een update van wat ik de laatste tijd heb uitgespookt in het verre zuiden.

6 januari, ik ken het alleen als de dag dat de kerstboom wordt afgetogen. Hier is El Dia de Reyes/Los Tres Reyes Magos een gigantisch feest. Waar wij van Sinterklaas en/of de Kerstman cadeautjes krijgen, krijgen de kinderen hier hun cadeaus van de Drie Koningen. In de middag was in Marbella een grote optocht die geleid werd door drie mannen verkleed als de Koningen (alle drie apart in veel te dure auto’s, alles in stijl hier. Weer iets anders dan Sinterklaas met drie pieten gepropt op de achterbank van een verroest pandaatje.)

De dag na Drie Koningen beginnen hier de Rebajas, een grote wintersale. Omdat ik dacht dat het wel hetzelfde zou zijn als de uitverkoop in Nederland ben ik op die dag - tegen de waarschuwing van mijn hostmum in - naar La Cañada gegaan, een groot winkelcentrum hier. Waar in Nederland een paar rekken afgeprijsd zijn, was hier elke winkel, de hele winkel, 50 tot 70% korting. In elke winkel stond dan ook, buiten de nog winkelende mensen om, een rij van zeker 50 man zigzaggend door de winkel.

Hetzelfde weekend ben ik begonnen met werken bij Hestia. Ontzettend leuk werk wel. De eigenaar organiseert trainingskampen voor de eerste teams van voetbal- en hockeyclubs. Nu het de winterstop is, komen die teams allemaal tegelijkertijd. Wat betekende dat ik op één dag 130 mannen liep te serveren. Leuk, dat wel, maar als enige vrouw tussen al die mannen kijken ze me aan alsof ik in m’n blootje loop te serveren

Aangezien het winter is, en ik niet in Thailand zit, had ik verwacht dat die Thaise massagevrouwtjes er nu niet waren. Dat bleek dus anders toen ik twee weken terug op het strand lag. Terwijl ik lekker lag te slapen hoorde ik opeens boven mij: 'joewantmasassieeee?'.Ook zou je denken dat ze na een no gracias wel weg zouden lopen. Blijkbaar was mijn nee dankje een teken voor haar om mijn voet te pakken en maar gewoon te beginnen met masseren. Nadat ik nog 20 keer had gezegd dat ik geen massage wou “Ai ken doe bek end het end … end….. end .. end end ….. if joe want?” is ze uiteindelijk maar weer verder gelopen. Wel 2 minuten een gratis massage.

Christian is vorige week de hele week ziek geweest. Op het laatste moment heeft hij mij en Hilde ook nog lekker aangestoken. Afgelopen woensdag om precies te zijn, wat betekend dat ik nu al dik een week ziek ben, heel fijn. Ondanks deze heerlijke griep waarvan je gaat blaffen (zo klinkt mijn hoest), ben ik wel naar Sevilla gegaan met Charlotte (een Belg) en Theresa, wat al een tijdje op de planning stond. Zaterdagochtend zijn we tijdens de storm (ik kan het een storm noemen als er 2 mensen zijn omgekomen en als bomen en verkeersborden omver lagen, toch?) in de bus naar Sevilla gegaan. Toen ik daar aan kwam ben ik op slag verliefd geworden op de stad. Het is daar echt super mooi, en een studentenstad, trouwens. Zondagavond ben ik weer thuis gekomen en tot op dat moment dacht ik dat ik mijn stem was verloren doordat ik uit was geweest en de muziek zo hard was in de flamencobar waar wij waren (die mensen zingen trouwens zonder microfoon en nog is het oorverdovend. Heel apart). Maar Hilde bleek haar stem ook kwijt te zijn, dus dat hoorde blijkbaar bij de griep. Dat ik de hele week al aan het fluisteren ben vindt Christian trouwens maar niks. Hij blijft maar roepen: “ROBIN STOP IT!!!!” Alsof ik dan wel opeens normaal ga praten.

Waar ik voor een 16 jarige wordt aan gezien omdat ik uit ga met de fiets denkt men ook dat ik oud genoeg ben om een 5 jarig kind te hebben. Ik zat een tijdje terug met Christian in de McDonalds waar een vrouw en man ons non-stop aan bleven staren staren. Je hoorde hun hersenen kraken hoe dit nou eigenlijk kon. Toen de vrouw me vroeg hoe oud MIJN kind was heb ik geantwoord dat hij 5 was, wat weer een discussie gaf tussen die man en vrouw over mijn leeftijd. Grappig

Iedereen nog sterkte met de vrieskou in Nederland. Ik hoop voor jullie dat het weer snel wat beter wordt.

Kusjes!

"Robin, you're my best friend"

Lieve mensen,

Gelukkig Nieuwjaar!

Ik had gehoopt jullie te kunnen vertellen hoe het er hier aan toe gaat met Año Viejo y Nuevo. Helaas reden op het moment dat ik net van plan was naar de stad te gaan (22:30) er geen bussen meer. Schijnbaar waren de tijden van de bussen gewijzigd waar ik niks van af wist. Voor mij op zich geen probleem, aangezien ik een fiets heb. Maar het meisje/vrouw/jongedame (??) waar ik mee zou gaan zat een aantal dorpen verderop vast. Daar reden ook geen bussen meer. Na wat twijfelen of ik wel of niet alsnog alleen naar de stad zou gaan, ben ik maar weer naar huis gefietst waar mijn hostfam en uncle Simon en grandma Doreen waren. Om het plaatje compleet te maken begaf de tv het ook 10 minuten voor de countdown dus hebben we ouderwets bij de klok gezeten. Wat ik jullie wel kan vertellen over het hoe en wat met oud en nieuw hier is dat ze om 12 uur bij elke klokslag een druif eten, om vervolgens met volle mond (dit geldt alleen voor mij, ik krijg die druiven niet zo gauw weg) FELIZ AÑO NUEVO te roepen. Na wat vuurwerk te hebben gezien ben ik vervolgens maar in bed gekropen en heb ik daar alsnog Bohemian Rhapsody geluisterd.

Dinsdagochtend ben ik gaan hardlopen en vond ik bij het zien van de zee dat ik eigenlijk maar een Nieuwjaarsduik moest gaan maken, dat heb ik dan ook gedaan. Dit klinkt allemaal warm en verfrissend maar ook de Middellandse zee is op 1 januari steenkoud. Nadat ik als een pinguïn uit het water gewaggeld kwam bedacht ik me dat ik geen handdoek bij me had..

Ik heb ter compensatie van Oud en Nieuw wel een fijne kerst gehad met mijn ouders. Ze hadden voor een week een bungalow gehuurd in een dorpje verderop. We zijn met een gehuurde auto naar Malaga, Ronda en Granada gereisd en ik heb hun Marbella en Puerto Banus laten zien. Daarnaast alles wat los en vast zit gegeten en ik ben wonder boven wonder geen gram aangekomen. Ik ben trouwens, tegen de waarschuwing van mijn Au Pair organisatie in dat je waarschijnlijk aan zou komen tijdens je verblijf, 5 kilo afgevallen sinds ik hier zit.

Christian begint steeds liever te worden en dus waarschijnlijk steeds meer aan me te wennen. Een paar dagen geleden toen hij naast mij tv zat te kijken draaide hij zich om, gaf me een knuffel en zei: Robin, you’re my best friend. (smelt)

Omdat de tijden van de Salsa lessen zijn veranderd en nu zijn terwijl ik moet werken ben ik gestopt met Salsa. Wel ga ik binnenkort waarschijnlijk Tango lessen volgen! En aanstaande zaterdag begin ik met mijn tweede baantje bij Hestia. Het weer is nog steeds lekker hier, het wordt eigenlijk vreemd genoeg steeds beter.

Ik wens iedereen een heel fijn jaar toe. Ik zie jullie hopelijk ergens halverwege weer.

Besos de mi parte

¡Feliz Navidad y Próspero Año Nuevo 2013!

Queridos amigos,

ik wil ten eerste even vertellen dat Spaanse kinderen verwende, vervelende en brutale monsters zijn. En daarom ben ik ook zo blij dat Christian half Brit half Belg is :). Daarnaast wil ik terug komen op het het-is-zo-vreemd-om-hier-te-fietsen. Afgelopen vrijdag ben ik uit geweest in Puerto Banus met Theresa (zie vorige verhalen), en zoals we dat in Nederland doen, doen we dat op de fiets. Werkelijk iedereen was verbaasd dat we dat deden. Een één of andere dronken Brit genaamd Milly die vroeg of we een taxi wouden delen naar Marbella, antwoordde na mijnNo thanks, we're here on our bikes: Bikes?? Like... (doet met haar handen pedalen na). Ja, als dat ja. Daarnaast werden we 16 geschat en een aantal keer uitgelachen en/of raar aangekeken. Gekke Nederlanders..

Oh, en de wielrenners fietsen hier op de snelweg. Echt gezien.

De trip naar Lissabon was gezellig, ondanks we 9873014892 kastelen hebben bezocht (als ik ergens een hekel aan heb is het kastelen bezoeken, vraag Marieke). Het is echt een ontzettend mooie stad met leuke winkels. Totaal uitgeput ben ik zondagavond weer terug gekomen in Marbella. De nachten waren kort met Christian op de kamer. De eerste nacht had hij 2 keer in bed geplast, de tweede nacht werd hij om het uur wakker en de derde en vierde nacht maakte hij mij 2 of 3 keer per nacht wakker omdat hij naar de wc moest waarvan de deur letterlijk naast zijn bed was. Een tip aan iedereen: mocht je willen slapen in je verdere leven, leer dan je kind later nooooit aan bij jou op de kamer, noch bij jou in bed te slapen.

Ik heb gisteren mijn sollicitatie gehad en begin in het begin van januari met mijn baantje als serveerster in de bar Hestia. Ik ga daar van maandag tot en met vrijdag werken als Christian op school zit en af en toe in het weekend. Er werken daar allemaal Nederlanders en het schijnt erg gezellig te zijn, dus we zullen zien!

Ik wil iedereen een hele fijne kerst wensen en alvast een gelukkig nieuwjaar. Pap en mam komen mij volgende week met kerst een weekje bezoeken dus ook ik zit niet alleen :). Veel plezier met alle feestjes

Besos desde España!

Let's Go Salsa

Lieve Nederlanders,

ik zit hier ondertussen al weer bijna 3 weken. De tijd gaat zo snel! Ik heb het ontzettend naar m'n zin. Het weer is lekker en de mensen zijn lief. Behalve de voetgangers als ik fiets. Die denken dat ik zo'n arrogante wielrenner ben (zoals we die in Nederland hebben). Andere fietsers groeten je daarentegen vriendelijk als je fietst. Zo bijzonder is het hier om te fietsen, en al helemaal met normale non-sport kleren aan. Ik word nog steeds raar aangekeken.

Anyways. Ik ben sinds gister lid van een sportschool in Marbella Centrum (ja ik) en volg daar nu 2 keer per week een avond Salsa-les. Ik heb gisteravond mijn eerste les gehad samen met Theresa en haar Duitse Au-Pair buurmeisje Kathi. Het is een grote groep van zo'n 40 man. De leeftijden liggen tussen de 20 en 60/70 jaar. De lessen worden gegeven in het Spaans dus ik moet vooral heel goed opletten als ze het voor doen en verder lief lachen en 'Si' zeggen als ze aan me vragen:¿Claro?

Toen ik gister terug kwam van de Salsa lessen vroeg Jonathan of ik begin december 5 dagen met hun mee wil naar Lissabon of dat ik thuis wil blijven. Ik zou daar maar 2 avonden op hoeven te passen. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer vragen :)

Ik heb ook een tweede baantje te pakken! Op aanraden van de voormalige Au Pair ben ik naar een bar in Marbella met een Nederlandse eigenaar gegaan en daar heb ik gevraagd of ze nog hulp nodig hadden. Voor december hebben ze al genoeg personeel maar in/vanaf januari hebben ze zeker nog mensen nodig. Ze bellen me over een paar weken als ze de planning gaan maken voor januari.

Met Christian gaat nog steeds alles goed. Wel verbaas ik me erover dat hij als net 5 jarige Engels en Spaans spreekt en Nederlands verstaat maar zijn eigen naam niet uit kan spreken. Dat gaat een beetje als: Gkhriestjijan.

Veel sterkte met de opkomende winter. Ik zal aan jullie denken als ik straks weer op het strand lig. En als je hem ziet, de kusjes aan Sinterklaas!

Besos y abrozos!

La primera semana

Queridos todos,

mijn eerste week zit er op, ik heb mijn eerste loon ontvangen en ik heb mijn eerste vrienden gemaakt. Tot nu toe denk ik dat het een geweldig jaar gaat worden.

Elke ochtend, middag en 2 keer per week ook 's avonds (voor muzieklessen) loop ik 10 minuten de berg op naar Christians school. Omdat ik één keer vroeg of Christian op mijn rug wou, moet ik nu elke keer als we naar school gaan, of weer terug naar huis, hem natuurlijk weer op mijn rug nemen. Terwijl hij luid: Robindobiedobiedobiedobiedobie, zingt. Uiteraard 10 minuten lang. Buiten de muzieklessen om gaat hij ook 3 keer per week naar zwemles in Puerto Banus. Het zwembad is voor mij normaal 5 minuutjes fietsen, maar met Chris op de step of fiets zonder trappers, duurt dat zeker 20 tot 30 minuten. Gisteren moesten we ook naar zwemles. Zoals gewoonlijk duurde het ontzettend lang tot we eindelijk op de helft waren, waar ik er achter kwam dat ik de rugzak met alle zwemspullen was vergeten. Aangezien Christian 5 jaar is kan ik niet zeggen van joh, ik ga even je tas halen hoor, blijf jij hier maar even zitten. Dus moesten we het hele eind weer terug. Chris als maar roepend: Robíííín wait!!!!Terug thuis, step omgewisselt voor fiets. Na een flink eind geraced te hebben terwijl ik de uitgeputte Christian aanmoedigde met: Whooaaa, you look like iradjo masqueen!!! (verbastering van Lightning McQueen, het rode autootje van Cars) kwamen we eindelijk 3 minuten voor tijd aan bij het zwembad waar de receptioniste gehaast met een verontschuldigende blik naar ons toe kwam om ons te vertellen dat ze geprobeerd had te bellen, maar dat Christian de komende twee weken geen zwemles had. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen.

Gisteren ben ik voor het eerst uit geweest in Marbella, met Theresa en Ilka. Ik heb eindelijk een plekje gevonden waar wijn maar 1.50 is! En het stinkt er niet naar kots! Joepieee. (Sorry aan de vriendjes en vriendinnetjes in Enske, veel plezier vanavond in het stinkgat). En nu we het over gisteren hebben, er deed zich toch een vreemd fenomeen voor. Terwijl ik naar school liep om Christian op te halen voelde ik opeens mijn kleren branden en moest ik mijn jas uit trekken. Ook was de lucht blauw en hing er een gekke gele bol in. Heb ik hier nog niet eerder gezien..

Dan is hier nog iets waar ik graag een uitleg voor wil. Vandaag, toen ik richting Puerto Banus fietste, schrok ik (zoals ik gewoonlijk schrik van een platgereden dier) van een platgereden dier. Alleen dit keer was het een schildpad. Ik heb verschrikkelijk veel ondergereden dieren gezien op de weg maar een schildpad was toch wel het toppunt. Nu even voor de duidelijkheid, het was een kilometer van het strand en er waren alleen maar wegen in de buurt. Dus mocht iemand hier een gekke verklaring voor hebben hoor ik dat graag.

Ook heb ik vandaag in de bus een gesprek gehad met een Fransoos en zo'n 'hoezegikditnetjes' zwarte man die echte Prada tassen verkoopt in steegjes (er was trouwens echt een invasie van die mannen toen ik door een steegje in Puerto Banus liep gister, maar dat is weer een ander verhaal). Nadat de Fransoos uit het niets vertelde waar de naam Puerto Banus vandaan kwam (ik had het toevallig net ergens gelezen dus ik kon mooi meelullen), er achter kwam dat ik Nederlands was, vertelde hij dat hij goede vrienden was met René Froger. Ik was blij dat hij de volgende halte er uit moest.

Ten slotte wil ik één van jullie vragen me een kerstboom op te sturen, want die kan je hier pas kopen vanaf een week voor kerst. Dat hou ik nooit vol. Of duizend kerstkaarten mag ook, dan maak ik er zelf wel een boom van.

Un beso de buenas noches a todo el mundo.